تجزیه و تحلیل خطوط چهره انسان و اعطای قدرت نمایش تصویری واقعی به آن، بی شك بالاترین هدف عكاسی و در ضمن مشكل ترین وظیفه آن است.

عكاس برای خلق یك پرتره اثرگذار به دو مولفه مهارت فنی و احساس هنری نیاز دارد، زیرا بدون این دو توانایی، ایجاد یك تصویر موزون حقیقی و طبیعی غیرممكن است.

پرتره در آغاز اختراع عكاسی تاكنون تغییرات فراوانی یافته است. در خانه همه ما و در میان آلبوم های قدیمی، همواره تعدادی از عكس های اقوام و خویشاوندان به عكس های پرتره اختصاص دارد.

این تصاویر سیاه و سفید بطور عمده مدل هایی ایستاده و تمام قد یا حداقل نیم تنه هستند.

این تصاویر زیبا كه از كمترین دخل و تصرف در اصل تصویر برخوردار بودند به خاطر واقعی بودن از جمله مهمترین عكس های پرتره محسوب می شدند.

بتدریج و با پیشرفت دوربین های عكاسی، توجه به این شاخه از عكاسی نیز بیشتر شد. در میان مردم نیز علاقه به گرفتن این نوع تصویر بیش از پیش رونق گرفت.

علی رغم تحول در شیوه ها و مدل های عكاسی پرتره، این شیوه عكاسی نیازمند نكاتی است كه در صورت توجه به آنها می توان عكس به یاد ماندنی ثبت كرد.

آنچه كه بیش از همه در عكاسی پرتره اهمیت دارد و اتفاقا دشوارترین بخش عكاسی پرتره است، چگونگی نورپردازی است؛ زیرا آنچه ارزش مدل را به تصویر می كشد، جز نور چیز دیگری نیست. با تغییر نوع تاباندن نور می توان چهره افراد را ترسناك، غمگین و یا جدی نشان داد.

نور در عكاسی پرتره باید همه جای مدل را در روشنایی لطیف، ملایم و بدون سایه قرار دهد.

انتخاب بهترین و طبیعی ترین حالات سوژه از جمله مهمترین وظایف عكاس پرتره است. در واقع پرتریست ها باید دور مدل، برای یافتن بهترین نقطه دید، یعنی جایی كه معایب مدل به نظر نرسد و مزایایش ارزش بیشتری پیدا كند، بچرخد.

این بهترین حالت در یكی می تواند خنده، در دیگری تفكر و در سوژه سوم اندوه باشد.

یك عكاس پرتره باید به خوبی با ویژگی های چهره ها آشنا باشد زیرا كه تجربه نشان داده بسیاری از مدل ها و هنرپیشه های سینما و چهره های مطرح، جذابیت تصاویر خود را مدیون عكاس و هنر وی هستند.

از دیگر سو، ارتفاع دوربین از سطح زمین در این شیوه عكاسی اهمیت خاصی دارد. برای بعضی از چهره ها، زاویه دید بالا و برای برخی دید زاویه پایین مناسب تر است.

اما در بیشتر مواقع وضعیت متوسط و میانه، یعنی دوربین مقابل صورت، نتیجه بهتر و رضایت بخش تری به عكاس می دهد.

یكی از عناصر اصلی و اساسی پرتره، زمینه است كه كوچكترین غفلت و مسامحه ای در مورد آن جایز نیست.

هر قدر عكاس به انتخاب زمینه مناسب بیشتر توجه كند، نتیجه بهتری به دست خواهد آورد.

بخصوص لازم است كه زمینه، تناسب و هماهنگی كاملی با شخصیت مدل داشته باشد.

از سوی دیگر زمینه نباید در تصویر چنان باشد كه نگاه مخاطب از اصل موضوع(چهره) منحرف شود.

امروزه نوع دوربین، سرعت، تصویربرداری و نوع عدسی به كار رفته در دوربین ها، رشته عكاسی پرتره را دارای اهمیت بیشتری كرده است.

البته این بدان معنا نیست كه لازمه عكاس پرتره دوربین هایی با عدسی های گرانقیمت است زیرا بسیاری از عكاسان كهنه كار به عدسی های قدیمی خود وفادارند و به علت آنكه عدسی های جدید، جزییات را با وضوح بیش از حد نشان می دهند، تمایل چندانی به استفاده از آن ندارند.

فراهنگ ** 9173 **